สองเกลอ

 

ชายสองคนเป็นเพื่อนเกลอกัน คนหนึ่งตาบอดสองข้าง อีกคนหนึ่งขาเสียทั้งสองข้าง ทั้งสองพึ่งพาอาศัยกันดี วันหนึ่งทราบข่าวว่ามีพระอาจารย์รักษาความพิการได้ ทั้งสองจึงเดินทางไปหาอาจารย์ ขณะที่เดินทางไปหาอาจารย์ ขณะที่เดินทางไปอ้ายตาดีเห็นจอบก็บอกว่า “จอบๆ” นายตาบอดก็ว่า “เอาๆหยิบแขวนคอเราไป” ครั้นเดินผ่านไปอีกพบเต่า ชายตาบอดก็ว่า “เอาๆหยิบแขวนเอวเราไป” ครั้นเดินต่อไปอีกพบเชือกหนังซึ่งฟั่นเป็นเส้น ชายขาพิการก็พูดว่า “เชือกๆ” ชายตาบอดก็ว่า “เอาๆหยิบผูกเอวเราไปก็ได้” ทั้งสองเดินทางวันแล้ววันเล่าจนไปถึงเมืองหนึ่ง เมื่อเดินเข้าไปจึงรู้ว่าเป็นเมืองยักษ์ ทั้งสองถูกจับได้จึงอ้อนวอนว่าตนเป็นคนพิการขอให้ปล่อยตนไปเถอะ ตนจะไปหาอาจารย์ รักษาร่างกายให้หายพิการ ยักษ์ก็ว่าคนเป็นอาหารของยักษ์ พิการหรือไม่พิการก็กินได้ทั้งนั้น ยักษ์ตนนี้ชอบเล่นการพนัน จึงกล่าวว่า “ไหนๆ เจ้าทั้งสองก็จะตายแล้ว เราให้โอกาส เจ้าบ้างมาเล่นพนันกัน หากเจ้าชนะ ๓ ข้อ เราจะยกเมืองให้และยอมเป็นขี้ข้า” ทั้งสองอยู่ในภาวะจำยอมจึงเล่นพนันกับยักษ์

ยักษ์ว่า : “เหาของใครจะใหญ่กว่ากัน”
ยักษ์จับเหาออกมา สองสหายก็เอาเต่าออกมาบอกว่า “นี่คือ เหา” ยักษ์ยอมแพ้
ยักษ์ว่า : “ฟันใครจะใหญ่กว่ากัน”
สองเกลอก็เอาจอบออกมาแล้วบอกว่า “เห็นไหมนี่เป็นเพียงฟันหักๆซี่หนึ่งเท่านั้น”
ข้อที่สามยักษ์จึงว่า : “ผมใครจะยาวกว่ากัน”
สองเกลอจึงหยิบเชือกหนังที่นำติดตัวมาด้วย แล้วพูดว่า “นี่เป็นเส้นผมที่ร่วงเส้นหนึ่ง”
ยักษ์เห็นดังนั้นจึงยอมแพ้ทั้ง ๓ ข้อ ยอมยกเมืองให้ชายทั้งสอง และยอมเป็นทาส ชายทั้งสองก็ได้ครองเมืองยักษ์มีข้าทาสบริวารมากมาย